Bence... Banuca... yani *GURU*ca...

Artık öğrendim ki sevmek kaybettikten sonra başlar...
Sevdiğin yanındayken sevdiğini doğrudürüst anlamazsın bile...
O hep yanında olacak, herşey aynı düzende devam edecek sanırsın,
Ama sadece sanırsın işte...

Sevmek o yokken başlar
Acı çekersini, görmek istersin
Ama göremeyeceğini bilirsin
Elinde değildir artık sadece kalbindedir
Kalbinin derinliklerinden seslenir sana...

Öyle an olur ki, nefesin sana yabancı kalır ama o, sana o kadar yakındır...
An gelir gülümserken ağlamaya başlarsın... Nerede o iye ağlamaya başlarsın...
Hiç ummadığın anda, bir köşeden gülümser sana...
Onunla yapılmış en küçük şeyler bile önem kazanır o gittikten sonra...

Sevgi kaybetsen de unutmamaktadır...

Sevgili, kadın-erkek sevgisi ötesinde, "sevgiyi paylaştığın kişi" değil midir ki?

Babaanneciğim, hayatımın kadını, Yaşamadığın ilk doğumgünün kutlu olsun!!!

Seni sensiz yaşamak ne zor bilir misin.......