Bence... Banuca... yani *GURU*ca...

Gömüldüğü gün, 28 Ocak 2006'da "Anneler" gruplarına yazdığım ve birazını da sonradan eklediğim bir yazım...

Bugün zor bir gündü ama başarıyla atlattığımı umuyorum... Babaannem, Dedemle buluştu sonunda... Hatta devamlı andığı annesi ve tabiiki de sevgili babası ile...
Hatta bu dünyadakiler karar verdik, diğer taraf daha eğlenceli olmaya başlamış... Tanıdıklar, eğlenceli insanlar erkenden orada yerlerini almışlar, "İyiler erken gider"in ispatı misali...

Rahmetli, karanlıktan ve ölümden çok korkardı ama hiç birşey korktuğu gibi olmadı: 2-3 dk içinde bu dünyadan gitti, muhtemelen kendi bile farketmedi... "Son Nefes" derler ya hani...
Mefkürüm kusura bakma, gittiğinde yanında olamadım, son anını yakalayamadım :((

Bu gece de vasiteyi üzerine küçük de olsa bir ışık yanık bıraktık mezarı başında. Sonrasında halamlar gidip fener koydular... Babam pek kızdı ama aldıran kim... Mefkürüm son bir şey istemiş çok mu?? Hem ben de ona zamanında bu konuda söz vermiştim... Sevmediğin o konuşmalardan biri esnasında '7 gün ışık yakacaz korkma bitanecim' demiştim....

Bugün herşey babaannemin tam isteyeceği gibi idi....
İyi hava, bol çiçek, bir çok seven insan... sonrasında bol yemek ;)
Rahmetlinin ne çok seveni varmış.. 7 den 70 e demek az... 3 den 90 a demek daha doğru... Hani fazla küçük olmasalar, Tolga ile Emre de geleceklerdi neredeyse...
Evine belki 100 kişiden fazla insan geldi bugün, tanıdıklar İstanbuldan Ankaradan özel geldiler... Neredeyse uçak kaldırmış gibi olmuşlar...

Canım benim insanları çok severdi... Ve de yedirmeyi... Evde o yedi mi bu yedi mi, ne yedi diye herkesin peşinden sorardı :) En çok da benim tabii!!!

Babasından geçmiş huyu ;) Rivayet o ki büyük dede yedirmekten 2 kişinin vefatına neden olmuş...

Neyse dediğim gibi herşey tam isteyeceği gibi idi, meğersem normalde camide tabut başında 1-2 kiş durumuş, biz maaile başındaydık... Tüm çocukları, torunları hep yanındaydık... Son dakikaya dek... Mefkürüm, biliyorum gördün, yanından hiiç ayrılmadım... Elini tuttum hep namaz başlayana dek...

Mezara konmasında bile yanındaydım... Diyorum ki, bu konuları konuşmayı hiç sevmezdi ama sanırım içten içe bazı şeyleri benim yapmamı istedi... Ben onun torunundan öte idim çünkü her zaman için... Mefkürüm, yanına "Göztepe" atkısını da koydum, hani o taraftan belki maçları izlersin;) Hem sanıırm Fehmi Dede de kullanır kurduğu spor klübünün atkısını... Bir de çiçek koyduk yanına, yapraklarında hepimizin adının olduğu... Bizi oralarda unutma e mi?

"Mekanı cennet olsun..." diyen arkadaşlar, sağolun, ben ve tanıyan herkes çok emin ki yeri zaten orası!! Görseniz eminim hepiniz çok severdiniz... Çok tatlı ve iyi bir kalpli , gerçek insandı...

Kardeşim yıkamaya gitti, normalde vücutlar taş gibi olurmuş, bizim kızınki yumuşacıkmış, öyle ki kaldırıken oturma pozisyonuna bile gelmiş; dediler...

Dün gece kaybından ötürü çok kötü olmuştum, ama sabah kalktığımda iyiydim, törende de iyiydim sanırım. Eminimki gece o yanıma geldi ve bazı telkinlerde bulundu... öyle ki gece uyurken taşıdığım endişelerden hiç biri sabah yoktu...

Gece yanıma gelip "ben mutluyum" dedi, "beni serbest bırak" dedi... "ben yanından hiç ayrılmayacağım, sen sadece beni göremeyeceksin" dedi... Babaannem, şimdiye dek bana vediği her sözü tuttu, eminim bunu da tutacaktır... Seninle neden ayrılalım ki???